کد مطلب:28484 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:133
مردم به طلحه گفتند: ای ابو محمّد! نامه هایت كه نزد ما می آمد، غیر از این بود. زبیر گفت: آیا از من نامه ای درباره عثمان به شما رسیده است؟ آن گاه، داستان كشته شدن عثمان و آنچه را كه بر سرش آمد، بیان كرد و از علی علیه السلام عیبجویی نمود. مردی از طایفه عبد القیس در برابر زبیر به پا خاست و گفت: ای مرد! ساكت شو تا سخن بگوییم. عبد اللَّه بن زبیر گفت: تو را چه به سخن گفتن؟! مرد گفت: ای گروه مهاجران!شما نخستین كسانی بودید كه [ دعوت ]پیامبر خدا را اجابت نمودید.از این رو، فضیلتی دارید. سپس مردم به اسلام گرویدند، آن گونه كه شما اسلام آوردید. چون پیامبر خدا وفات كرد، با مردی از خودتان بیعت كردید. به خدا سوگند، در این باره با ما هیچ مشورتی نكردید؛ ولی ما هم پذیرفتیم و پیروی كردیم. خداوند عز وجل در حكومت آن مرد، برای مسلمانان بركتی نهاد. او از دنیا رفت و مردی از شما را به عنوان جانشین به خلافت برگزید و باز هم با ما مشورت نكردید؛ ولی ما پذیرفتیم و تسلیم شدیم. وقتی آن امیر از دنیا رفت و حكومت را به شش نفر واگذار كرد.شما بدون مشورت با ما عثمان را انتخاب كردید و با او بیعت نمودید.سپس كارهای او را نپسندیدید و بدون مشورت با ما او را كُشتید. پس از آن، بدون مشورت با ما با علی علیه السلام بیعت كردید. اینك چرا بر او خُرده می گیرید تا با او بجنگیم؟ آیا از بیت المالْ چیزی را به خود اختصاص داده است؟ یا برخلاف حقْ رفتار كرده است؟ یا كاری انجام داده كه شما را خوش نیامده است تا علیه او شما را همراهی كنیم؟ اگر جز این است، این كارها چیست؟ خواستند او را بِكُشند كه طایفه اش مانع شدند.فردای آن روز بر او و همراهانش یورش بُردند و هفتاد مرد را به قتل رساندند.[1].
2179.تاریخ الطبری- به نقل از زُهْری-: طلحه و زبیر برای سخنرانی به پا خاستند و گفتند: ای مردم بصره! از گناه خویش توبه می كنیم! ما خواستیم امیر المؤمنینْ عثمان [ از راهی كه در پیش گرفته بود]، بازگردد و قصد كشتنش را نداشتیم؛ ولی مردمان نادان بر خردمندانْ غلبه كردند و او را كُشتند.